Copan & het laatste stukje Guatemala

Mensen, er is iets verschrikkelijks gebeurd! Mijn rots in de branding, mijn redder in nood, mijn steun en toeverlaat, mijn alles, ik ben haar kwijt.... Al die heerlijk momenten die we samen hebben doorgebracht, als ik je stevig vasthield in barre tijden. Ik zal je missen, mijn lieve paraplu. Hoe moet het nou zonder jou? Hopelijk breng je iemand anders net zoveel gelukzalige momenten als dat je mij hebt gebracht. Vergeef mij, dat ik je in de haast heb achtergelaten in de bus.

In Honduras is het warm. Een frisse douche voor het slapen gaan zou uitkomst bieden, dacht ik.... Mijn Spaans was niet goed genoeg om de exacte reden te ontrafelen, maar het had iets te maken met stroomuitval dat de douche het 's avonds niet deed. Deze redenatie ontging mij totaal! Mocht iemand weten waarom de douche het niet doet als er geen elektriciteit is, dan hou ik me van harte aanbevolen. Ok, de warme douche is hier een soort van waterkoker (op stroom dus) die in de douchekop zit (gevaarlijk goedje overigens; ben al een keer geëlektrocuteerd!), maar dan zou toch zeker een koude douche mogelijk moeten zijn? Goed, na een dag hard zweten was er een mooie ingedikt zweetlaag in de vorm van een stroperig papje over mijn gehele lichaam. Ik verlangde zo ontzettend naar een douche, maar helaas... Het had wel als voordeel dat ik me bij het omdraaien in bed mijn laken niet hoefde vast te houden, die bleef wel aan mijn lichaam plakken!

Aangezien ik Tikal een tikkie vond tegenvallen, twijfelde ik of ik wel helemaal naar Honduras moest om de ruïnes in Copan te bekijken. Maar, Caracol was al interessanter, en hier in Copan hebben ze écht hun best gedaan! Allemaal leuke versiersels, soms wel wat té enthousiast ingepakt door de archeologen. Goede delen zijn in het nabijgelegen museum geplaatst, replica's op de site zelf. Verder waren er nog wat papegaaien om de boel op te vrolijken, en een een of anders vreemd knaagdier.

Na een vlinderfokkerij te hebben bezocht, leek het ons leuk om het lokale museum te bezoeken. De miep aan de kassa dacht daar echter anders over:
'Hallo! Wil graag twee toegangskaartjes!'
'Maar het is een klein museum.'
'Geeft niet! Wil het toch zien.'
'Maar er is bijna niets, en er staat maar één replica.'
'Ok ok, jij wint, ik wil al niet meer!'
Vreemde gang van zaken, dat de kassière mensen ontmoedigt om het museum te bezoeken!

Tijd om even terug naar het hostel te gaan. Blijkt dat mijn naam op het bord (waar is aangegeven welk bed je hebt) is weggehaald! Volgens de miep tegen wie ik de dag ervoor had gezegd dat ik niet zeker wist of ik twee of drie nachten zou blijven, was het een fout van iemand die 's ochtends had gewerkt. Inmiddels was de rest vol, dus ik zou een uitklapbed krijgen. Zag er op zich ok uit. Later bleek dat een groep van drie mensen toch liever een ander hotel wilden, en dat er inmiddels twee nieuwe gasten bij waren gekomen. Drie min twee is één bed voor mij! Daar dacht mevrouw anders over. Had iets te maken met dat er misschien(!) nog iemand anders zou komen. Even nagedacht, maar vond het niet kunnen; heb het bed geconfisqueerd. Met één van de (wederom Amerikaanse) dames als tolk de confrontatie aangegaan met mevrouw van het hostel:
Maar neen, dat kon niet! Vond van wel. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat een fout van het hostel ineens MIJN probleem gaat worden, zeker aangezien dat uitklapbed beduidend minder lang was dan ik, en een extreem zachte matras had. Mevrouw kwam met onzin-argumenten als; je had niet gezegd dat je twee nachten zou blijven (de shuttles vertrekken vroeg in de ochtend naar de diverse bestemmingen, dus niemand blijft maar één nacht, en ze had al gezegd dat het een fout van iemand anders was) enz. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw; het stond niet in de taakomschrijving van mevrouw om dat ene bed uit te klappen en op te maken. Datgene wat ik ervoor betaalde ging dus direct naar haar portemonnee!
Inmiddels liep ze weg (als je zeker van je zaak bent loop je niet weg), dus ik naar een ander hostel waar de eigenaar van dit hostel zou moeten zijn. Bleek een Belg te zijn; heb in het Nederlands mijn beklag kunnen doen: was meteen in orde!

In Copan hadden ze nog een mooie tour; drie uur paardrijden, koffieplantage bezoeken, en nog een frisse (?) duik in wat hotsprings nemen. Maarrrrrrrrrrrrrrrr, er waren te weinig mensen voor! Dus, tijd om weer naar Antigua te gaan! Heerlijk frisse temperaturen kwamen ons tegemoet, tezamen met vanzelfsprekend de regen (liet een traantje om mijn paraplu). Dezelfde dag door naar Monterrico bleek niet mogelijk te zijn, dus met de dames een hostel gepakt. Volgende ochtend was de shuttle zowaar op tijd! Helaas was ie een beetje gaar; de koeling werkte niet goed, dus ondanks dat we in totaal zo'n 1500m zouden dalen, ging het tergend langzaam. Zo'n stuk lager betekent wederom hitte & vochtigheid....

Het hostel in Monterrico bleek redelijk uitgestorven te zijn. In de dormroom (met tien bedden) waren er wel twee bezet, en die dames zouden dezelfde dag nog vertrekken. Vroeg aan de eigenaar van het hostel of er nog wat te beleven was; 'check, kijk eens naar links, daar is strand. En als je naar rechts kijkt, dan heb je de rest van het strand. Achter ons is nog wat water + struikgewas. Dat is het wel zo'n beetje!'
Okeeeeeeey. Het doel was het zwarte strand te zien. Dus na mijn zooi een mooi plekje te hebben gegeven liep ik het strand op, keek vol bewondering naar al dat zwarte zand. En toen verveelde ik me. Heb nog door de twee straten die het dorp / gat rijk is gelopen; was niets te doen & uitgestorven. Weer terug naar het hostel, en om een goed beeld te vormen;
zat daar in mijn eentje aan een zwart strand, er was niemand, er zou ook niemand meer komen. Alles wat er te zien was had ik al gezien, en toen begon het ook nog eens te regenen! Nou, dat was (één van) de (vele dikke) druppel(s)! Ben naar de eigenaar toegegaan, gevraagd hoe en wanneer ik uit deze droefenis zou kunnen geraken. Kwam er nèt de chauffeur van de shuttle naar Antigua aangelopen! Het was een teken; heb mijn spullen gepakt, ben ingestapt, en een paar uur later was ik weer in Antigua!

Vanuit Antigua nog wat trips gemaakt; o.a. paard gereden + uitleg op een koffieplantage (en de gids gechoqueerd dat ik geen koffie drink), dagtrip naar Chichicastenango (grote markt) gemaakt, heb geconstateerd dat die sinkhole in Guatemala City daadwerkelijk bestaat en dat daar in de stad verder bijzonder weinig te zien / doen is. Voor de vrijdagochtend had ik een bezoek gepland aan Las Capuchinas; een klooster met nonnen. Ben er al tig keer langs gelopen, is ook iedere dag geopend, dus bewaarde dat voor het laatst. Maar, uitgerekend die dag was het gesloten!!! Belangrijke mensen kwamen langs.....

In de shuttle naar het vliegveld belde de KLM nog; mijn vlucht van Panama naar Amsterdam had twee uur vertraging!! Er werd gezocht naar een oplossing. Blijkt dat ze gewoon harder kunnen vliegen dan dat ze normaal doen! Dat vergt wel wat meer brandstof, dus dat ding helemaal volgetankt, scheelde bijna een uur!!
En is er nog iets opgevallen? Ik ben NIET ziek geworden!!!!