Kanyakumari, Thiruvanathapuram, Varkala

Halloooooo!

Treinreizen in India zijn vermoeiend. De trein gaat traag, immense vertragingen lijken eerder regel dan uitzondering, bedden zijn voor mij te klein, goede klasses zijn zelfs twee weken van te voren vaak al uitverkocht, eten is niet denderend. En aangezien ik naar het uiterste zuiden wilde, ben ik tegen mijn principes in gaan vliegen! 

Eenmaal in Thiruvananthapuram (probeer dat maar eens uit te spreken!) aangekomen maar meteen decadent de laatste 100km met de taxi naar Kanyakumari gegaan; de meest zuidelijke plaats van India.
Voor die taxi moest ik aardig wat neertellen, en dacht dan ook klaar te zijn. Helaas... Mijn oude zure slecht engels sprekende taxichauffeur stopte na een uurtje bij een checkpost; of ik even Rs 100,- wilde lappen. Meestal word je genaaid waar je bijstaat, dus wilde weten waarom. Kwam wazig gebrabbel uit, dus ik wilde niet betalen. Ik geef die gast een hoop geld om me ergens naar toe te rijden, dan moet ie tussentijds niet met extra kosten komen. Na een vrij lange tijd kwam ie terug van de checkpost; je moet één kilometer terug een permit kopen voor Rs50,-. Ook daarvan kon ie niet uitleggen waar die nou voor was. Ik dat hok in om met mevrouw te overleggen. Zegt ze:
"Je moet één km terug om een permit te halen."
"Maar waarvoor is die permit?"
"Omdat je anders een boete van Rs500,- krijgt."
"Maar waarvoor krijg ik die boete dan?"
"Omdat je geen permit hebt!"
"Ja, maar waar is die permit dan voor?"
Jongens, we kwamen in een loop terecht waar we écht niet meer uitkwamen! Wij rijden, gaat ie naar een pollution control center. Denk dat het een soort van apk is waarvoor gelapt moest worden, maar dat mocht ie zelf betalen! Later was er nog zo'n geintje. Lastige is dat je het nooit helemaal zeker weet. Gewoon poot stijf gehouden. Als ik het inderdaad moest betalen, had ie wel moeilijker gedaan!

Wouw, wel mooi hoor; van eerst lichte sluierbewolking naar strak blauwe lucht, overal palm- & bananenbomen, wat bergjes op de achtergrond, rijstvelden her en der. 
Op het allerzuidelijkste puntje komt de Bengaalse Baai samen met de Indische Oceaan en de Arabische Zee, met links de opkomende maan, rechts de ondergaande zon. Er was nog een klein strandje, maar de locals hebben niet echt een bad-cultuur. Bruin zijn ze al, meestal willen ze zelfs blanker worden, en aangezien ze nogal preuts zijn, duiken de dames met al hun kleren het water in!

De volgende bezienswaardigheid was de Kumari Amman Temple, toegwijd aan de godin Devi. Nou is het hier pittig warm, zelfs 's winters is het tussen de 22 ('s nachts) en 34 graden, maar ondanks de hoge temperaturen had deze rondborstige godin het aan de beelden te zien vrij koud! Of misschien dat het door de mannen kwamen; die moesten namelijk met ontbloot bovenlijf de tempel in! Nou ga ik gemiddeld zo'n drie keer per week naar de sauna, en voel me in die hoedanigheid aardig op mijn gemak. Echter, als enige blanke man, terwijl ik normaal in India al aangestaard word, was het toch iets minder!    

Het dorp is vrij klein, dus de volgende dag terug naar Thiruvananthapuram om daar even te koekeloeren. Ze hebben er o.a. een dierentuin die volgens de LP heel ruim is opgezet. Nou ben ik geen fan van dierentuinen, meestal zien de dieren er nogal ongelukig uit. Dit leek me echter het bezoeken waard!

Volgens de bewaker mocht ik mijn nog onaangeroerde spiksplinternieuwe twee liter waterfles niet meenemen de dierentuin in! Maar het was warm, en ik wilde mijn fles niet kwijt... Dus weet je wat meneer de bewaker? Als jij nou even met je collega grapjes maakt over waarom ik nou gratis dat kaartje voor kids t/m vier jaar erbij heb gekregen, dan doe ik gewoon mijn tas dicht, loop naar binnen, en dan hebben we het er niet meer over. Ok? Ben gewoon naar binnen gelopen! Misschien zijn ze niet voor niets bewaker... Wat een guppies zeg! 
De dierentuin was inderdaad over het algemeen vrij ruim, maar sommige beesten zaten eenzaam in een saaie kleine kooi. Jammer.

Ook hier was weer een 'male topless temple'. Ze zouden een vrouwelijke variant hier van moeten maken, lijkt me véél leuker! Ook nog een paleis in Keraliaanse architectuur aangedaan. Bestond voornamelijk uit hout, best mooi! Ze hadden er ook een jetser van een gun, ooit eens buit gemaakt van Nederlanders! Behalve dat was er een markt met veel bananen, en dat waren de attracties alweer hier. Op naar Varkala!

In Varkala heb je op iedere straathoek, en bij 90% van de hotels er tussenin, een ayurvedisch-iets. Het was dan ook een pittige zoektocht naar een goede. Uiteindelijk op aanraden van de hoteleigenaar naar eentje gegaan; klonk goed en kostte niet zoveel. Dus, ben voor een tien daagse massagecursus (van één uur per dag) gegaan!

De dokter had het steeds over een dummy, dus ik dacht op een pop te moeten oefenen. Bleek dat ie er een persoon mee bedoelde... Nou wil het toeval (of vanwege mijn fantastische karma) dat een jongedame (inmiddels bij nr. 4 aanbeland) wel als dummy wilde dienen! Alleen moest er ook pittig gemasseerd worden om de borsten heen en er tussendoor, en vreemd genoeg had ze dat toch liever niet. Het is dan namelijk niet mogelijk om een topje oid aan te houden. De volgende dag mocht ik oefenen op een man... Het vervelende van een man masseren is, om te beginnen, dat het een man is. Komt nog eens bij dat ie harig is, een gladde huid gaat veel soepeler. Verder is een man over het algemeen groter, dus moet er meer gemasseerd worden. De spieren zijn ook nog eens dikker, dus moest ik meer kracht zetten. Nou is dit al geen laffe massage, dus zweette me na een uur - anderhalf uur echt helemaal te pleuris! Ben inmiddels op dag zeven aanbeland, ging al een stuk soepeler dan voorgaande dagen. Dus ben benieuwd hoe het aan het einde gaat! Alleen die hoofdmassage valt vooralsnog wat tegen. Fascinerend op hoeveel manieren je een hoofd kan masseren!

Het andere wat je hier kan doen is op het strand liggen, beetje bakken! Om niet al teveel te verbranden verhuren er parasols, en kosten Rs 150,- per dag (of deel daarvan). Voor de prijsvergelijking: voor een hoofdgerecht ben ik meestal rond de Rs 70 kwijt (en dat is al een toeristenprijs, pas nog ontbijt met thee voor Rs 35,-), een kamer heb je vanaf 200. Die gasten vragen dus naar verhouding redelijk wat voor zo'n ding! Nou bood de hoteleigenaar aan om zijn parasol mee te nemen, dus ik loop de trap af richting het strand, zegt een parasolman:
"Het is niet toegestaan om privé-parasols mee te nemen!"
Zonder te stoppen was mijn antwoord: "Gast, er bestaan geen privé stranden in India, je kan me helemaal niet vertellen wat ik wel of niet mee mag nemen!"
En sindsdien was hij stil. Er kwam niet eens een weerwoord! Was een beetje teleurgesteld dat ie zo lafjes was. Had iets meer vastberadenheid verwacht, een dreigement met een corrupte agent ofzo? Volgende keer beter!

Aangezien ik waarschijnlijk Goa over ga slaan, is het idee om aan een yoga-cursua te beginnen van twee uur en dan zeven dagen achter elkaar. Heb ik toch het gevoel dat ik de strand-uren enigszins kan verantwoorden... 


Een zonnige (al dan niet vanachter de wolken schijnende) groet, Gert Jan