Eilandje hoppen & oost Thailand

Krabi ligt wel dicht bij de zee, maar voor strand moet je ergens anders zijn. Er zijn echter wel veel mogelijkheden voor transport en dagtrips. Mijn dagtrip werd wat rondtouren, te beginnen bij de Tiger Temple.

Van een tempel met een dergelijke naam zou je verwachten dat er een tijger rond loopt, maar die was er niet! Er voor in de plaats waren er gelukkig wel wat apen. Behalve een tempel die ietsje tegen viel (stalen golfplaten onder de rotsen om regenwater op te vangen en veel emmers voor de overige lekpunten), hadden ze wel een bijzonder indrukwekkende trap: 1260 treden!!! Hoeveel meter het is; ik weet het niet, maar het was in ieder geval heul errug hoog! Gelukkig waren er onderweg nog wat apen die nóg een rustpunt rechtvaardigden, een babbeltje met een Canadees & Finse; alles om maar weer even uit te rusten.

In het land van de Red Bull leek het me toepasselijk om voor een dergelijke inspanning er eentje te nuttigen. Nou, toen ging ik ineens hard man! Boven was een flink Buddha beeld, met flink mooie uitzichten. Na wat te zijn afgekoeld met een (naar verhouding) fris briesje (zoiets als je föhn op stand 1 ipv 2), ging ik weer naar beneden. En dan is nou net het leukste: mensen die bijna boven zijn nog even aanmoedigen, maar hoe lager ik kwam, hoe meer het over ging in leedvermaak. En zoals we allemaal weten; er is geen beter vermaak dan leedvermaak! (niet al te best voor mijn karma vrees ik...) Mensen die bij 300 treden al helemaal uitgeput, vol bezweet, tergend langzaam het volgende stapje zetten zouden het nog flink moeilijk gaan krijgen!

Een andere toerist stond klaar om weg te scheuren op zijn scooter; ben met hem de rest van de dag gaan rondtouren. Een stuk verderop bij Ao Nang was een 'shell cemetery'. De inflatie en/of hebberigheid was hard toegeslagen: daar waar mijn Lonely Planet het nog had over een toegangsprijs van B 50, was het inmiddels vier keer zoveel geworden. Op zich nog steeds geen schokkend bedrag, maar om nou 3-4 x een hoofdmaaltijd aan een paar schelpen uit te geven... Ik google het wel!

Hoog tijd om wat strand te bekijken! Mooi man; blauw water, palmboompjes, eilanden in de verte, en nog een jetser van een limestone berg! Niet alleen de mensen vonden het mooi, een groep apen zat er ook. Jammer van de toeristen die ze vervolgens dan weer gaan voeren...

In mijn hostel boekte ik een enkeltje naar Koh Lanta. De Lonely Planet had het over een boottocht van anderhalf uur, vanaf de pier die een paar km buiten Krabi ligt. Na een uurtje rijden; 'Uhm, moeten we niet een keertje met de boot ofzo?' Blijkt dat je ook kan rijden + twee keer kort met de pont!
Op Koh Lanta was ik niet van plan lang te blijven. Ben snel met de scooter over het eiland gescheurd naar Old Town; een straat met lieflijke huisjes / winkeltjes / restaurants. Gypsy Village heb ik of niet gevonden, of het was saai.

In theorie zou het hoogseizoen moeten zijn, maar het was er stil. De kamer van mijn dorm was wel vol, maar ik kwam er rond etenstijd niemand tegen. Ben wat over het strand gaan huppelen, maar er was echt bijna niemand! De volgende ochtend ging ik met de boot naar Koh Phi Phi, maar ook daar was het stilletjes. Misschien dat het bovendek beter gevuld was, maar beneden was het nog niet eens voor 10% vol. Op Koh Phi Phi bleken dan wel weer redelijk wat mensen te zijn!

Ik had gelezen dat dit een van de uitzonderingen is waar de touts wel handig zijn: direct als je de pont af komt hebben ze allemaal foto's van hotels, verhaaltje er bij, prijzen, en als je boekt dan komt iemand je halen. Dus ik wacht op de taxi, komt er een gozer met een handkar aan, pakt mijn backpack en gaat lopen! Blijkbaar geen gemotoriseerd verkeer hiero...

Ben gaan lopen naar het viewpoint: een smal pad met allemaal aapjes! Ze zien er schattig uit, maar het blijven natuurlijk onvoorspelbare beesten. Ik doe altijd voorzichtig, zoek ze zeker niet op. Boven hoorde ik echter dat er iemand zojuist door was gebeten!
Best mooi dat uitzichtpunt! Of eigenlijk het uitzicht zelf dan; Koh Phi Phi bestaat uit twee grotere delen met een smal strand (met wat winkels enzo er op) er tussen die het verbindt. Prachtig blauw water er bij, en de zon scheen (tussen de wolken door)!

Bij het viewpoint bleek een kudde Nederlanders te zijn: 's avonds een hapje met ze gegeten, en daarna naar het strand om de feesten waar dit eiland zo bekend om staat. Naast de clubs wat van het strand af waar katsdronken jeugd bierspelletjes doet, zijn er aan het strand de locals die met vuur spelen. Zo ongeveer iedere tent had zijn eigen vuurmannen! Mijn gezelschap was ongeveer even oud als ik, en zij hadden het na een paar biertjes ook wel weer gezien.

De volgende dag was het tijd om te snorkelen! Koh Phi Phi staat er bekend om. De eerse halte was Monkey Beach. Aangezien er in de Tiger Cave Temple geen tijger was maar wel apen, verwachtte ik hier een strand met een tijger aan te treffen. Tja, die bleek er niet te zijn... Het principe is wel mooi: een idyllisch strand, helder blauw water en een paar aapjes die over het strand rennen. Het was echter druk, heel druk. De apen werden flink gevoerd, en jatten er nog wat extra eten & drinken (bier!) bij.

Verder wat gesnorkeld; een hele hoop mooi gekleurde visjes gespot. Daarna wat verschillende stranden / eilanden bekeken, mooie lagoons met echt fel blauw water, en Maya Beach! Voor degenen die het niets zegt: dat is het strand waar The Beach is opgenomen. Mocht je dat ook niets zeggen, ga dat dan maar even googlen.

Mijn Nederlandse snorkelgezelschap was moe of zeeziek, dus dat werd in mijn eentje de laatste avond 'feesten'. Ben maar gewoon naar zo'n strandfeest gegaan, met een flinke Chang (dik 0,6 liter!) in de hand eerst genoten van een vuurwerkshow, daarna mochten de aangeschoten / dronken vakantiegangers limbo dansen. Leuk joh! Er liep ook een vrouwtje rond met een bord: 'free bucket (drank) for topless women and nude men!'. Das discriminatie!! Vrouwen willen altijd gelijke rechten. Als ik in mijn blote tampeloeris onder zo'n lat door moet, dan mogen zij ook wel hun flamoes tentoon stellen!

De volgende dag in de regen op de boot terug naar Krabi, gevlogen op Bangkok, naar JV. We hebben 's avonds nog door een van de straten gelopen waar nogal wat vrouwelijk / omgebouwd schoon rondloopt. Als ik het goed heb gezien, dan groeit met de décolleté de kans dat er ook ooit eens iets tussen haar (zijn) benen hangt (hing?)! Hierbij een gratis checklist voor als je nog eens naar Thailand gaat; check adamsappel, afmeting handen, heupen. Bij ook maar de geringste twijfel ergens anders naar kijken!!

Wederom een dag later eerst een hele grote markt bewonderd, toen naar Pack Chong om in een door Duitsers overgenomen hostel aan te komen. Vlakbij Pack Chong is een national park: Khao Yai. Op zich redelijk wat beesten gezien: een een of andere grappige vogel, de enige (hoe komt die daar?) krokodil van het park, een varaan-achtig iets, gibbons, en een hele hoop olifantenstront, maar dan geen olifanten... Apen waren er ook, en dat hebben we geweten; die gasten hebben gewoon de voorruit van de truck kapot gemept!!!

Na natuur moest er weer wat oude meuk bewonderd worden: Phanom Rung, het grootste en best gerestaureerde Khmer monument in Thailand, met een jetser van een straat er naar toe. Aangezien Angkor Wat nagenoeg om de hoek ligt, komen er weinig buitenlandse toeristen op af. Alleen net toen we weg ging kwamen er busladingen locals aan! Nèt op tijd dus.

Ok, tijd om naar Cambodja te gaan. De beruchtste grensovergang is Aranya Prathet. Er gaan scambussen naar scambodia! Het idee is dat je een ontzettend goedkoop buskaartje koopt, maar onderweg word je flink genaaid. Als je google raadpleegt over deze grensovergang dan krijg je allemaal drama verhalen te lezen. Van andere reizigers hoorde ik ook verhalen als 'ergste dag van mijn vakantie', 'uren in de brandende zon staan wachten', enz. Reden genoeg om weer eens gezellig met Kristel daar af te spreken. Als je dan toch wordt genaaid, dan maar samen! Gedeelde leed...

Goed, we hadden ons flink ingelezen. Tip 1: ga de grens vroeg over. Speciaal hiervoor hebben we in Aranya Prathet overnacht, en daar wordt niemand gelukkig van. Onze tuc tuc rijder wilde ons de volgende ochtend al een visum aansmeren; vriendelijk afgeslagen. Toen we bij de Thaise grens aankwamen konden we ook daar een duur visum scoren, ook hier niet op ingegaan. Vervolgens een mooie stempel van de diensdoende Thaise ambtenaar gekregen; op naar de Cambodjaanse grens! Hier wilden ze nog dat we een 'health certificate' zouden halen; snel doorgelopen! De Cambodjanen wilden vervolgens B1200 hebben, terwijl het in dollars aanzienlijk goedkoper is. Als we in dollar wilden betalen moesten we echter B 100 bijlappen. Die gasten hebben namelijk hun baan gekocht, en moeten dat terug verdienen door toeristen op te lichten... Goed, met een mooie sticker in mijn paspoort wilden ze ons de 'free shuttle bus' in krijgen. De shuttle bus naar niemandsland, waar je ergens buiten de stad wordt gedropt bij taxichauffeurs die exhorbitante bedragen vragen. Lekker gratis die bus... Dat wisten we, dus snel doorgelopen! Toen gaan onderhandelen met een taxichauffeur; eigenlijk voor een best redelijk bedrag met hem naar Siem Reap gegaan. De taxichauffeur moest echter wel eerst de corrupte agent afbetalen; gebeurt gewoon in het zicht achter de taxi! De taxi dropte ons niet bij het hotel, maar bij een tuc tuc rijder. Die gasten wilden ons voor 'a good price my friend' naar het hotel brengen. Daar dacht Kristel anders over! Uiteindelijk bracht ie ons gratis.

Nou, dat was niet helemaal wat ik er van verwachtte. De vraag was niet of ik genaaid zou worden, maar hoe; van voren en/of van achteren, hard of lafjes. Maar eigenlijk kreeg ik alleen maar wat voorspel, niet echt een happy ending als je het mij vraagt... We kwamen in het hotel mensen tegen die wel de scambus hadden genomen; aanzienlijk meer betaald voor hun visum, ze 'moesten' geld wisselen; heeft ze dik 100 euro extra gekost. Zo gek was onze reis dus niet. Inmiddels zit ik in Siem Reap. Hier schijnt een interessant gebouwtje te staan. Daarover later meer!