Cambodja I

Op steenworp afstand van Siem Reap liggen wat tempels met Angkor Wat als hoogtepunt. Aangezien het redelijk groot is, besloten we er drie dagen voor uit te trekken!

Dag 1: braaf op de fiets eerst naar Angkor Wat. Die is mooi man! Ik kan er lang over vertellen, maar je kan beter zelf een keer gaan kijken. Vervolgens gingen we 'een stukje' fietsen naar de volgende; wat een afstanden! De lengte buitenom is gewoon dik 1,5 km, en dan moet je nog naar de volgende fietsen. Kristel had een niet al te beste tip doorgekregen voor waar we de zonsondergang moesten bekijken, dus dat was nog even flink doorfietsen om nog wat mee te krijgen bij Angkor Thom!

Na deze eerste enerverende dag zijn we de volgende ochtend om 04:15 opgestaan voor de zonsopkomst. Ongelofelijk, wat een kudde toeristen! Er is me wel eens verteld dat ik geen formule 1 zou moeten kijken omdat dat geen milieuvriendelijke sport is. Ik kan je vertellen dat de zonsopkomst bij Angkor Wat heel wat vervuilender is! Al die toeristen in dieselbussen of tuk tuk scheuren er naar toe, en de stroom blijft maar doorgaan, iedere dag weer.
Op een gegeven moment was er wat rood-achtigs, dus maakte ik al een foto. Ik zei nog tegen Kristel; hopelijk wordt dit niet dé foto. Helaas... dat werd 'm wel. Er was behoorlijk wat bewolking, alleen een reepje rood. Gelukkig hebben we photoshop nog! Net toen we wilden weggaan was er ineens wat gedoe achter ons; apen hadden zin in ontbijt, en zij dachten dat wij dat wel even voor ze gingen regelen! Dat kreng begon nog te blazen ook!! Heb een flesje water zijn kant op gegooid, en toen gingen ze gelukkig weer door. Toch nog best spannend zo'n zonsopkomst!

Aangezien de dag vroeg begon, gingen we ook weer op tijd terug. De volgende dag werd besteed aan het beter inspecteren van het zwembad! Dag drie leek me mooi om wat verder gelegen tempels te bekijken (met tuk tuk). Kristel had vreemd genoeg zin om weer te gaan fietsen. Ik had al een oriënterend gesprek met een tuk tuk rijder, probeerde daarna wat gezelschap / medefinancierders te vinden. Dat ging best goed; een stel wilde ook wel, maar ze hadden al een tuk tuk rijder. Dus ik met die gast babbelen wat het zou moeten kosten voor drie personen en verder rijden, maar dat wilde hij niet doen! Die gasten maken onderling afspraken dat als je met de een hebt gepraat, je niet met een ander mee kan. Maar is goed jongens, dan loop ik toch gewoon de hoek om en vraag het daar nogmaals? Dat stel had haast dus die waren inmiddels weg.

Kbal Spean, de verste (50km van af Siem Reap), was interessant; in de rivier hadden ze in de bodem allemaal cirkels uitgehakt, en ook direct tegen de zijwand was er een afbeelding van Shiva. Aan het einde was een waterval om het feestje compleet te maken. De andere tempel (Banteay Srei) had veel gedetailleerde versiersels. Ook mooi! En toen op een drafje weer terug om nèt de zonsondergang te missen bij Angkor Wat... Vanuit de tuk tuk was ie echter mooi!

Bij het reisbureau hadden ze verschillende bussen voor verschillende prijzen om me naar Battambang te brengen. Degene die een hele dollar duurder was ging op een beter tijdstip, en zag er aanzienlijk mooier uit. Dat leek me een goede combinatie! De werkelijkheid bleek echter anders te zijn... De bus ging wel om dat tijdstip, maar zag er aanzienlijk minder uit. Jammer!

Eenmaal in Battambang stormden de tuk tuk rijders op ons (had een Australiër ontmoet) af. We hoefden zelfs niet af te dingen; voor $0,50 wilde hij ons naar een hostel brengen. Zo goedkoop, dan zit er een addertje onder het gras! Meneer wilde dat ik een tour met hem ging doen, maar ik vond hem wat irritant en wilde sowieso eerst wat lezen, dus dat ging niet gebeuren. Toen kwam er nog een zielig verhaal over dat ie zijn familie moest voeden. Maar ja, dat moeten de andere tuk tuk rijders ook! Dus, eerst wat lezen en dan zie ik wel.

Net nadat ik besloten had wat te doen, komt er een tuk tuk rijder iemand in het hostel ophalen die hetzelfde wilde zien als ik! Handig joh. Eerst op naar de bamboo train. Pol Pot en kamaraden vonden treinen niet nuttig, dus die hadden ze kapot gemaakt. Een mooie spoorlijn lag er echter nog wel. Daarvoor maakten de locals kleine treintjes; de wielen met daarop een stalen frame met bamboo en een motor. Er ligt maar één spoor, dus bij een tegenligger moet er eentje gedemonteerd worden. Aangezien het lichte dingen zijn is dat zo gepiept!

Verder gingen we kijken bij een killing cave; stel je bent Pol Pot, hebt een overschot aan mensen met een mening, en je hebt een grot, dan kan je dat mooi combineren... Iets verder een tempeltje met aapjes bekeken, weer naar beneden om bij zonsondergang miljoenen vleermuizen een grot te zien verlaten. Dat waren er veel! Ze schatten zo rond de drie miljoen!!!

Op de tweede dag stond een ruïne op het programma die absoluut niet de benodigde $3 waard was, maar de route er naar toe op de fiets was wel interessant. Allemaal mooie natuur, een tempel her en der, mensen die vanalles maakten; gedroogde vis & banaan, en rijstpapier.
Mijn fiets was er eentje onder het mom: 'one size fits all'. Dat bleek echter te zijn: 'one size fits GJ net niet!'... Ik kon kiezen tussen een gewone waarbij mijn knieën tegen het stuur aan kwamen, en een mountainbike waarvan wel het zadel omhoog kon, maar het stuur niet. Kortom; het fietste niet echt optimaal!

Het werd weer tijd om te bussen; eerst comfortabel in minivan naar Phnom Penh. Daar was het de vraag of ik nog naar Kampot zou kunnen. De tuk tuk rijders die me tegen een onredelijke vergoeding naar een hostel wilden brengen waar zij commissie krijgen vonden dat er niets meer ging, maar dat wilde ik wel eerst zelf zien! De opties waren inderdaad beperkt; het werd een minivan waar echt ontzettend veel mensen in pasten! Ik zat maar half op een stoel, gezellig tussen wat dames die dachten dat het een goed idee was om met deze temperaturen (30+) in een volgepropte minivan vis te gaan eten. Ranzig!!!!

Halverwege de rit wilde de vrouw naast mij er uit. Dus ik de bus uit, dacht daarna haar plek in te nemen, aangezien ik dan niet half op stoelen zou zitten maar helemaal. Terwijl ik buiten sta glipt die vis etende oude taart die voor me op een vergelijkbare plek zit tussen de stoelen door en gaat op 'mijn' plek zitten! #$@$! $^#!!!! Was even vergeten dat je hier moet werken met je ellebogen...

In Kampot is niet veel schokkends te zien. Ik heb een halve dag over het platteland gefietst; oa gezien hoe ze palmsuiker maken, rijstnoedels, rijstvelden bewonderd enz. De volgende dag naar Bokor Hill; de fransen hadden hier een casino gebouwd, een kerk en een paleis. Inmiddels zijn die allen in verval. Die avond werd afgesloten met een boottocht, op zoek naar vuurvliegjes. Op een gegeven moment had de bootman ze in een boom gespot; net alsof er kerstverlichting aan het knipperen was! Voor de show kwam er nog eentje precies over de boot vliegen!!

De laatste dag met tuk tuk naar zoutvelden gegaan. Ze pompen zeewater een veld in, laten het water verdampen en dan hou je zout over. Bij zout hoort peper; degene uit Kampot was de beste in de wereld. Pol Pot vond het nuttiger dat er rijst werd verbouwd, dus de peperplantages werden verwoest. Inmiddels zijn ze er weer! Snel door naar Kep om in de boot te springen naar Rabbit Island om een hapje te eten en even te zonnen. Aan het einde van de dag weer terug naar Kep om daar te overnachen.

Kep was vroegah het Saint Tropez van zuid oost Azië; allemaal villa's aan de kust, ontworpen oa door een student van Le Corbusier. Ook een mooie villa aan het strand kon Pol Pot niet waarderen; er zijn er een hoop vervallen of helemaal weg, soms helemaal overgroeid, een enkele opnieuw gebouwd. Vaak staat de tuinmuur nog wel! Fascinerend om te zien; een prachtig hoge tuinmuur met fancy poort, maar dan staat er alleen een koe te grazen... Behalve dat en wat krab eten (niet echt mijn hobby) is er niets te doen, dus snel door naar Phnom Penh. Daarover de volgende keer meer!