Bagan & Inle Lake

De boot naar Bagan is aanzienlijk duurder en langzamer dan de bus. Een lekker stukje varen, door mooi landschap, een tempeltje her en der, fijne ligstoelen, de zon die flink scheen; dat klonk veel beter dan bussen! In Bagan stapten we in een mini van, reden de bocht om en toen mochten we er meteen weer uit om het entreegeld te lappen voor alle sites. De daarop volgende taxirit naar het hostel was al direct een toeristische tour; wat een hoop tempels, stupas en pegodas zeg!

Aangezien ze over een behoorlijk groot gebied verspreid staan, was de e-bike een goed vervoermiddel. Voor weinig zo’n ding gescoord, en lekker scheuren (eigenlijk is vrij laf tempo en werden soms wat uitgelachen door de locals op scooters met benzinemotor). Maar, het was een wat oud ding en de wegligging was nou ook niet om over naar huis te schrijven. Alsof je over kiezels rijdt zo zwabberde dat ding, en dat terwijl het toch best een mooie pak asfalt was!

Tussen de 11e en 13e eeuw hebben ze hier zo’n 4000 gebouwtjes neergezet, van heel klein tot groot. Het was de tijd dat ze omgingen van het hinduisme naar het boeddhisme, en dat moest tot uiting komen in bouwwerken. Kwantiteit was kennelijk het motto, aangezien er erg veel hele kleine zijn waar je niet eens in kan. Wel fijn; gewoon lekker oppervlakkig, je hoeft ze vaak alleen van de buitenkant te bekijken, en kan meteen weer door! Zo zie ik het graag.

Goedkoop is duurkoop, zo bleek maar weer. Van de vier e-bikes hielden er drie het voor gezien voordat we weer terug waren! Even een belletje, en ze kwamen nieuwe accu’s brengen. De volgende dag namen we de duurdere, en die hielden het wel vol! Eerst ‘s ochtends om 05:15 opgestaan om de zonsopkomst te bewonderen bij een vrij stil tempeltje; prachtig! Al die bouwsels, wat mist er tussendoor, de zon die vrolijk opkomt, en iets later een hele kudde luchtballons om het feestje compleet te maken.

Als je hier ‘s avonds rijdt zonder verlichting aan de verkeerde kant van de weg dan maakt niemand daar een opmerking over. Maar toen ik na de zonsopkomst nog de verlichting aan had begon iedereen ineens te schreeuwen; Hey pas op joh! Je verlichting staat nog aan!
Raar.

Een goede vriend van Christian bleek in een appartement te zitten op een eiland in Thailand. De keuze om je nog twee weken helemaal klem te zuipen met een vriend vs. cultureel doen in Myanmar was dus snel gemaakt. Dus, alleen door, met als volgende stop Kalaw. Van daar kan je trekkings doen naar Inle Lake; 3 dagen & 2 nachten werd het!

Het gezelschap bestond uit een Amerikaan die ik in de bus had ontmoet, een Nieuw Zeelandse, een Zwitserse en een half Zwitser / Nederlandse. Kon weer even Nederlands kletsen! Dag 1 was voornamelijk door bossig en bergachtig gebied, met halverwege de dag mooie uitzichten en nog wat theeplantages. Wat later gingen we bij een oud vrouwtje op de thee. Ze was erg aardig, maar dat gebit... Ze kauwen hier op een één of ander goedje, en dat kleurt de tanden diep rood / bruin. Nou weet ik niet of het komt doordat ze gewoon te weinig hun tanden poetsen, of dat er geen tandarts is, maar bij de gemiddelde local is het gebit één groot gat. Mevrouw had ook al weinig, en liet nog even zien hooe los twee andere zaten! Blegh!!!

We zouden een homestay doen. Dat komt neer op slechte wc (hok buiten zonder verlichting, zonder stromend water), de douche is een ton regenwater wat je buiten achter een doek of laag muurtje met een bakje over je heen mag gooien, een te kleine matras op de grond, in een woning waarvan de muren zo dun zijn dat het binnen net zo koud was als buiten. En het was er koud! We zaten aardig hoog, had al een muts gekocht voor weinig, en dat was maar goed ook. Koud man! De nachtrust was dus niet al te best. De locals hadden ook al niet veel zin om te kletsen...

De eerste dag was niet heel enerverend,de tweede des te meer! Het landschap was vlakker, met allemaal gewassen; de chilipeper (myanmarpeper?) was het populairst, zwart sesamzaad op nr 2, en verder nog wat maïs, tomaten, gember, rijst enz. Het was oogsttijd, dus overal lagen pepers te drogen; hele dorpen kleurden rood! Vreemd genoeg vind ik het eten hier vrij laf. Ben benieuwd wat ze dan met die pepers doen!

Dag 3 was iets meer van hetzelfde, voornamelijk paden naar beneden, uiteindelijk uitkomend in het zuiden van het Inle Lake. Vandaar zouden we met de boot naar het dorp gaan waar we zouden overnachten. Voor weinig konden we sightseeing doen, leek ons een goed plan. Echter, sightseeing betekende souvenir shoppen... Op zich wel enigszins informatief; hoe ze sigaren maken, zilver smeden enz, maar na drie dagen lopen, enigszins verbrand door de immer bakkende zon, drie dagen niet gedoucht te hebben, twee nachten vrij slecht geslapen, was het tijd om naar het hotel te gaan. Vriendelijk hebben we bedankt voor de laatste stop.

Met die Amerikaan ging ik naar een hotel. De volgende dag wilden we echt eens wat zien. We gingen voor een ‘off the beaten track’ boottocht. Nou blijkt dat voordat je off the beaten track gaat je eerst wederom wat souvenirs moet shoppen... Gelukkig waren deze iets interessanter! Daarna nog een tempel bezocht, een markt waar ze zowaar oliebollen maakten (jammer dat ie van binnen nog niet helemaal ok was, maar het gaat er om dat ik al in de oud & nieuw-stemming kwam), wat kleine dorpjes enz.

De laatste stop was bij de jumping cat monastery. Blijkbaar hadden ze daar een kat geleerd om op commando te laten springen. Inmiddels is die de pijp uit, en nu lopen er gewoon een hoop katten rond. Leuk hoor! Snel terug om nog wat foto’s te schieten van de vissers die dat op een bijzondere manier doen; ze staan op een klein bootje en halen acrobatische standjes uit om het net het water in te krijgen. Een groep Chinezen hadden ze blijkbaar ingehuurd, want de vissers deden de meest prachtige poses met op de achtergrond de ondergaande zon, maar niet voor ons... Nog wel een paar kiekjes kunnen schieten, maar met een boot er voor is het toch minder.

Goed, nog één dag hier; ben een site gaan bekijken waar ze heeeeeeel veel stupas hebben! Ook dit werd weer bezocht met de boot. Ik weet niet hoeveel stupas het zijn, maar het was in ieder geval indrukwekkend! Daarna voor de laatste keer met de boot terug. De bootman vroeg nog of ik souvenirs wilde shoppen; No, noooooooooo souvenirs!

Onderweg weer terug naar het hotel snel een hapje gegeten. ‘Mevrouw, die fried noodles, is dat vegetarisch?’
‘Jazeker, het zijn noodles met groente en met kip.’
‘Ok dank u, mag ik dan de extra vegetarische variant zonder de kip?’

De volgende keer staat Bago & de gouden rots op het programma!

Gegroet, GJ