NEERKNUPPELEN die etters!!!

Later meer over mijn oudejaarsavond-perikelen, nu eerst:

GELUKKIG NIEUWJAAR!!! Iedereen alles overleefd??

Tja, daar zaten we dan op eerste kerstdag; half ziek de tijd te doden. Toch maar in hetzelfde hotel een kamer geregeld voor nog een halve dag, moesten wel betalen voor de hele. 's Middags een soepje genuttigd, leek allemaal vrij goed te gaan. Toen het uur naderde dat we naar de bus zouden gaan, begon mijn maag weer dezelfde tekenen te vertonen als de dag ervoor. En toen.....

Ziek II
Ja hoor; WHOPPAAAAAAAAAA, weg kopje soep!!! De eerste keer smaakte ie prima, de 2e keer had ie een beetje zure nasmaak... Lekker nog een dagje in het hotel gebleven.

Overgeven, nog steeds flink aan de diarree, klein beetje reden om me zorgen te maken ivm vochtverlies. Toch maar eens bij een arts gaan informeren; meneer de dokter luisterde naar mijn hartslag, bloeddruk, en, keek naar mijn buikomvang. Normaal is mijn buikje al zo plat als een dubbeltje. Nu er nagenoeg geen eten in is gegaan, en wel vanalles op ongeoorloofde wijze uit is gegaan, tja, dan klinkt die natuurlijk een beetje in. Knakker vond dat ik twee dagen moest blijven aan het infuus. Even geklaagd; één dag was toch zeker nodig! Nou, vond het al een tikkie voorbarig om na 1,5 dag naar de dokter te gaan, dus om nu meteen aan het infuus te gaan??? Leek me overbodig. Dus, na wel Rs50,- (nog geen euro) te hebben betaald voor het consult, ging ik met een ware pillencocktail naar huis (hotel) toe!
De hele 2e kerstdag voor pampus gelegen, volgende dag met de trein naar Aurangabad.

In Aurangabad gingen we shoppen bij een supermarkt. Ik nog steeds duf van de pillen en alle narigheid, hoe Kreijne er bij liep weet ik niet, maar de combi was reden genoeg voor het winkelpersoneel om permanent met een winkelkarretje achter ons aan te rijden! Zwaar irritant natuurlijk, gast had ook nog tips voor ons wat we moesten kopen. In een ultime poging om van hem af te komen hebben we ons opgesplitst. Verwarring alom!!! Maar gelukkig voor hem zijn de stellingen op een hoogte voor de locals gemaakt, wij staken er koppen bovenuit. Makkelijk te volgen!

Dagje later naar de Ajanta-caves. MOOI! Zo'n 28 grotten zijn in een bergwand uitgehakt. De berg ligt in een U-vorm, met eronder een klein riviertje. Kan er nog lang over babbelen, maar je moet de foto's maar eens komen bekijken.

Volgende dag naar de wat dichterbij gelegen Ellora-caves. MOOI! (alweer....) Zo'n 7.000 bikkels hebben 150 jaar lang staan hakken om dit voor elkaar te krijgen. We waren er een tikkie laat, moesten op tijd terug voor de bus, dus hadden eigenlijk alleen tijd voor de 1e grot de rest vluchtig bekeken. Handig dat die eerste meteen het hoogtepunt was, de rest was ook leuk, maar lang niet zo indrukwekkend als de eerste.

De bus naar de stad wilde niet stoppen voor ons; we stonden op de verkeerde plaats. Toen maar een 4x4 shared jeep gescoord. Het begin was ok, maar wat later wilden meer mensen mee. Toen ik dacht dat ie nu toch écht vol zat, moesten er NOG meer in! Totaal 18 man in zo'n klein ding!! De reis was te beschouwen als één lange yoga-oefening! Ondanks afknellende lichaamsdelen, een bijzonder onprettige houding, werd ik errug moe. Ik legde mijn hoofd te rusten op Kreijnes schouder, en heb lekker gepit. Bij aankomst mijn lichaamsdelen ontvouwen, beetje staan schudden om alles weer enigszins doorbloed te laten krijgen en door naar de sleeperbus naar Ahmedabad.

De sleeperbus was ook écht een sleeperbus; een heus tweepersoonsbed voor Kreijne en mij! Als vanzelfsprekend berekend op de locals, dus vrij smal en verre van lang te noemen. Vijftien uren lang zou deze reis duren!! En dat allemaal over een weg dat zij snelweg noemen, maar vergelijkbaar is met een minder goed onderhouden landweg in NL.

Na een paar uur had ik wat trek, moest ook nodig toiletteren. Als geroepen was daar de stop. Inmiddels wat ingedut werd ik duf wakker, hoorde van de stop, beeldde mij direct zo'n mooi AC restaurant in. Even lekker een patatje eten, een red bull en wat m&m's scoren voor onderweg. Ik stapte uit, en WHOPPA!!! Weg illusie! Ik mocht gewoon in de greppel pissen, geen winkel of wat dan ook in de verre omtrek te bekennen. Heb flink van me af staan sproeien, en weer door.

Ahmedabad. Een stad zo'n 400km ten noorden van Mumbai, 4,5 miljoen inwoners. Bij mijn weten heeft Jeroen hier gewerkt, Guus er gestudeerd. In ieder geval; ik had het idee dat ze wel gewend zijn aan blanken over straat. Fout. We krijgen zoveel commentaar hier! Heuse signeer en foto-sessies zijn al aan Ahmedabad vooraf gegaan, maar de reacties zoals hier zijn overweldigend.

Gister naar de Dada Hari Wav step well gegaan. Goed ding! Boven de grond zie je niet zoveel, trapje gaat de grond in. En die gaat dieper en dieper en dieper. Erboven een raster van kolommen en balken, rijkelijk versierd met de nodige stone-carvings, en vleermuizen voor de gezelligheid. Op naar de Hatheesingh Temple!

De tempel is van de Jains. Normaal moeten de schoenen uit, zo ook hier, maar mag je meestal binnen wel foto's maken, van de goden niet. Hier mocht je binnen uberhaupt geen foto's maken. En de laatste eis was dat menstruerende vrouwen niet binnen mogen!! Ik nog op zoek of ze een mutsencontroleur oid hadden, maar geen flauw idee of en hoe ze dat controleren....

Na al dat geneuzel was het toch wel een fantastische tempel hoor! Tierlantijntjes ten overvloede!! Was weer heel wat anders dan de vele moskeen hier in de stad, en de hiervoor bezochte Hindoeistische & Buddhistische frutsels. Al die versiersels is natuurlijk wel 'leuk', maarrrrrrrr, Le Corbusier heeft hier ook wat gebouwd! Met een Indiase knakker (die voor de verandering vrij goed engels kon) die we tegen zijn gekomen zijn we naar de Mill Owners Association Building gegaan. Nou, daar kreeg ik een behoorlijk harde piemel van zeg! Was er bijzonder van onder de indruk!! Later nog naar een museum die hij heeft gebouwd. Was eigenlijk dicht op maandag, maar de knakker die met ons mee was wapperde met de roepees, en de deuren gingen open! Vond dit gebouw minder eigenlijk.... Vandaag ook nog een gebouwencomplex van Kahn en Doshi bezocht.

Gister, oudejaarsdag. De sfeer was ver te zoeken, geen oudejaarsconference, geen oliebollen, ook al geen vuurwerk in huis, niet bij vrienden over de vloer, maar een feestje moet toch wel lukken?? Bij onze hippe hotelknakker geinformeerd waar we zouden moeten zijn; CG-road, max. Rs25,- om er te komen. Met een autorickshaw er naartoe gereden. Knakker wilde Rs40 hebben, vond het een schappelijk oudejaarsavondtarief. Ik gaf hem 100, geeft ie 10 terug.
Zeg flip, ik krijg nog 50 van je.
Nee hoor, je hebt me maar 50 gegeven.
Dacht het niet, het was 100.
Kijk maar, dit biljet heb je mij gegegeven (pakte het meteen aan)
Een zinloze discussie volgde. Ik ben er van overtuigd dat ik hem 100 heb gegeven. Al was het alleen maar omdat ik hem een ongevouwen biljet heb gegeven, en hij beweerde dat ik een meer dan gevouwen biljet aan hem had gegeven als zijnde 'het' biljet. Ben weggelopen. Politie kwam toevallig langs, deed niets.

Dit riep herinneringen op aan Vietnam waar ik op iedere straathoek genaaid werd. Jammer!! Maarrrrrrrrr, vol goede moed liepen we over de straat waar het allemaal zou moeten gaan gebeuren. Normaal hadden we al aardig wat aanspraak, nu ZO ongelofelijk veel! Er vormde een heuse cirkel om ons heen. Iedereen wilde ons een hand geven, onze naam weten, waar we vandaan komen, en met ons op de foto. Niet normaal meer! Voelde me net Paris Hilton ofzo. Kon niet meer normaal over straat lopen. Leek niet op te houden, dus we wilden onopvallend aan de kant van de weg gaan staan. Hielp helemaal niets natuurlijk, het probleem verplaatste zich alleen maar. Weer doorgelopen. Het bleef erg, maar toen....

Het Verhaal der Knuppels!

RENNNEENNNNNNNNNNNNN!!!!
Ineens rende iedereen weg. Ik mee natuurlijk, dacht aan een vuurwerkbom ofzo. Na een tijdje draaide ik me om, maar er kwam niets?! Komt er een politieman met flinke knuppel aangelopen, zegt ie; 'jullie kunnen nu doorlopen'. Enigszins verbaasd lopen we door, eenzelfde vervelende kudde groeit snel weer om ons heen, begint de politie daar die meute neer te knuppelen!!! 'Loop maar weer door'
Dank u meneer de politieagent met grote knuppel....
Het schoot allemaal niet op. We zijn nog ergens gaan staan langs de kant van de weg, later tegen een hek, maar ze bleven terug komen, en de politie maar knuppelen. Dus, toen werden we naar een paar stoeltjes gebonjourd, mochten daar naast de mannen met knuppels zitten. Ook hier kon het niet lang duren voordat de locals te dichtbij kwamen, maar dreigen met de knuppel hielp meestal goed. Een klein meisje kwam me nog een ballon brengen, zij werd niet neergeknuppeld.

Na een tijdje;
pfffffffffffew, poef.
pfrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrt
een enkel ballonetje vliegt de lucht in
Kreijne; Nou, dat is hem dan denk ik hè? Gelukkig nieuwjaar!
Dankje! Jij ook hè!
Politiemannen gefeliciteerd. Na een tijdje knuppelden ze nog een aantal onschuldigen het bushokje uit, moesten we daar maar gaan zitten. Een kordon van van acht politiemensen stond om ons heen. Maar we hadden het wel gehad. Zijn naar het hotel gegaan, waren om 00:45 op de kamer.

Geen champagne te bekennen.
Geen bier op.
Niet naar een feestje geweest.
Vuurwerk was te tellen op 1 hand.
Alleen maar een meute mensen die met een soort van toeters heen en weer loopt.

SAAI!!

De dag erna is er werkelijkwaar helemaal niets meer van te merken dat het 2008 is, alleen de getallen op de kalender.

Morgenochtend door naar Mount Abu, al vrij dicht in de buurt van Pakistan.


Ik groet u.