Zimbabwe

Na het typen van het laatste verslag ging ik op een drafje naar de helicopter, want dan heb je vanzelfsprekend een veel beter overzicht over de Victoria Falls! De helicopter vloog heel wat soepeler dan zo’n klein vliegtuigje, iets wat mijn maag bijzonder aangenaam vond. Paar rondjes gedaan om de falls, binnen 15 min. weer geland.

Vanuit de Victoria Falls gingen we naar Hwange; een park waar veel wild zou moeten zijn. We hadden bijna alles al gezien, dit was het zoveelste park, dus ik verwachtte er niet veel van. En dat was maar goed ook, want er was nagenoeg niets te zien. De gidsen waren niet erg informatief, en dat wat ze vertelden, dat wisten we meestal al. Er werd ook uitgelegd dat je aan de vorm van het kop kon zien of de olifant mannelijk of vrouwelijk was. Maar als je het mij zou vragen, dan kan je beter naar de leuter kijken, want die van het mannetje komt bijna tot op de grond!!! Wat een tampeloeris heeft zo’n beest zeg.

Terug naar de camping, gingen wat eten maken. Vroegah, toen mochten we nooit zeggen dat we honger hadden; we hadden trek. Immers, in Afrika, dáár hebben ze pas honger. Nou, ik was in Afrika, en ik had een honger, zo’n honger! Tot overmaat van ramp moest ik nog wat langer wachten;
Tijdens het kokkerellen kwam Thomas namelijk terug van de vlakbij gelegen waterhole. ‘Er zijn 50 buffels!’
Jaja, zullen er wel 5 zijn, maar goed, de enige buffels die we hebben gezien liepen op grote afstand. Dus, wij gezellig naar de waterhole. En DONDER! Dat waren er veel!! Een flinke kudde buffels was bij het water aan het spelen, inmiddels ook een kudde van een dikke 20 olifanten erbij. Mooi man. Het leuke van deze camping was dat het midden in het park was, met alleen een beetje schrikdraad om de plek waar wij cameerden, en dus de buffels en olifanten op een paar meter van de tent.

Onderweg naar de volgende stop zagen we ineens een gruwelijk lelijke hond lopen. Nader overleg; ja, dit is de ‘wild dog’. Bericht naar voren; ‘zagen jullie ook die wild dog?’. Evlyn: ‘Reden we langs een wild dog?!?!? De volgende keer SCHREEUW je het uit als je er eentje ziet, die beesten zijn ongelofelijk zeldzaam!!!’
‘Ok! We zullen het onthouden!’

Bulawayo; de op een na grootste stad van Zimbabwe. Hier mochten we even los rondlopen om te kijken wat er nou allemaal klopt van de verhalen in de media. Inmiddels is er ogenschijnlijk redelijk voldoende voedsel te verkrijgen; op de markt lag vrij goed uitziend groente en fruit. In sommige winkels waren de schappen wel een beetje leeg, en bij de bezinepomp wordt vaak aangegeven welke brandstof er al dan niet aanwezig is.
Vanwege de hyperinflatie wil niemand meer de Zimbabweaanse dollar hebben, en vinden ze zo ongeveer alles behalve dat prima! Je kan met de Rand betalen, US dollar, de euro. Maar die gasten rekenen wel mooi in hun voordeel! Ze doen niet aan munten, ronden alles af op hele dollar. Het scheelt dan wel weer dat je dus geen fooi meer hoeft te geven.

Na Bulawayo zijn we doorgegaan naar Matobo; een park waar veel neushoorns leven, en relatief veel luipaarden. En een luipaard, dat was nou net de laatste van de Big Five die we nog moesten zien! Helaas waren er ook veel rotsblokken in het park, waar ze zich heel goed achter kunnen verschuilen. Onze gids, die dagelijks in het park is, spot er gemiddeld eentje per jaar. Nou was er nèt zo’n 20 minuten geleden eentje gespot, maar die was natuurlijk al foetsie. Dus, op naar de neushoorns!!!

Onze gids, de neushoorn-variant van Steve Erwin, vertelde een uitgebreid verhaal over het stropen van de neushoorn. De hoorn is namelijk veel geld waard; een beetje formaat levert u.s. $ 500.000,-. Een bewaker in het park verdient 150, dus dan is de verleiding erg groot.

Neushoorns hebben een territorium, vaak beginnend bij een plas water. Aan de rand van hun territorium doen ze altijd hun behoefte, en lopen daar met een zekere regelmaat langs om op diezelfde plek nogmaals hun behoefte te doen; een échte schijtplek. Na verloop van tijd ligt hier dus een hele grote berg!!! Interessant fenomeen, iets wat stropers ook weten. Dus, zoek wat neushoornstront, en gegarandeerd; binnen twee dagen komt er een neurhoorn langs!
Met de stropers zijn ze niet zo blij, dus bij de ingang staat een bord; als het er ook maar enigszins uitziet dat je zo’n mooie neushoorn van zijn hoorn wilt ontdoen, dan wordt je terplekke neergeschoten!!!

Na een tijdje te hebben gereden kwamen we de grootste en oudste mannetjesneushoorn tegen. Onze gids nam eerst de ene helft van onze groep mee de truck uit om wat betere foto’s te maken. Dat ging allemaal prima; ze stonden er een paar meter vandaan. Daarna mocht de 2e groep, waaronder ik. Alleen had de neushoorn er nu wel een beetje genoeg van, en liep weg. Enthousiast als onze gids was, huppelden we er vrolijk achteraan. Meneer de neushoorn was hier niet van gediend en kwam op ons afgelopen, dus wij rustig weg gelopen, weer wat verder weggelopen. Gelukkig vond ie het na een tijdje wel weer genoeg. Om een paar duizend kilo wegend kolos, met een jetser van een hoorn op zijn neus op je af te zien komen, dat was toch best spannend! Zeker aangezien dat beestje 50 km/uur kan halen! Overigens nog een tip mocht ooit een neushoorn op je af komen rennen; stilstaan!!! Dat beest ziet ongelofelijk slecht, hij zal je voor een boomstronk aanzien.

Overigens is de witte neushoorn niet wit, en zwarte niet zwart. De Nederlanders zagen destijds twee verschillende neushoorns rondlopen, waarvan er eentje een wijde bek had. Dus, dat werd de wijde-neushoorn. Een tijdje later kwamen de Engelsen langs, hoorde de Nederlanders praten over de ‘wijde’ neushoorns, maar zij verstonden ‘white’. Aangezien de ene wit was, dan moest de ander wel zwart zijn. Met de springbok hebben ze niet moeilijk gedaan; die heet in het engels ook gewoon springbok.

Veel vernielde boerderijen heb ik in Zimbabwe niet gezien, wel erg weinig toeristen. Onderweg stopten we bij een hotel op een fantastische locatie; bovenop een berg, mooie uitzichten, jetser van een Baobab voor de deur. Helaas waren wij de enige toeristen, en dan ook nog eens alleen maar voor een toiletbezoek..... Wij waren voor de verkopers bij het neushoornpark de enige bezoekers deze week. Ben benieuwd hoe die gasten rondkomen.

Afstanden zijn groot, zo nu en dan een dorpje, dus lang niet altijd een wc. De man is gewend overal en nergens zijn slurf naar buiten te hangen, maar voor de dames was het even wennen. Als geoefend wildplasser stonden de mannen binnen luttele meters bij een boom. Het kan ook best lastig zijn; je moet rekening houden met de windrichting, enigszins uit het zicht staan, een boom die alles moge ontvangen zou prettig zijn, en natuurlijk rekening houden dat het doelgebied niet hoger ligt dan je voeten, anders wordt het zo’n bende. Goed, de mannen waren snel klaar, maar de vrouwen; die liepen honderden meters de weg af, vervolgens nog hele einden het struikgewas in. En dan kwamen ze terug; nee, niet gelukt, er zat een spinnetje....
Dus, mochten er dames zijn die ooit eens een dergelijke reis overwegen; ik zou nu alvast maar beginnen met het oefenen van het wildplassen!

Onze Heere God liet bij het planten van alle bomen per ongeluk een Boaban-boom vallen, en plantte deze ondersteboven!
Donder, wat is dat ding lelijk! Zo lelijk, dat ie er bijna mooi van wordt. Hij is compleet uit verhouding; de stam is ongelofelijk breed (waar hij water opslaat), met vervolgens een kruin die lijkt op de wortels. In Botswana waren we er al een paar tegen gekomen, maar dit stuk in Zimbabwe / het noorden van Zuid-Afrika staat er helemaal vol mee!

In Johannesburg werd ik opgepikt door Gert & Wilma. Na de broodnodige nachtrust gingen we naar een goudmijn. We daalden ca. 200 meter, alwaar we het hele proces te zien kregen. En als je dacht dat je dan al diep zit; hij gaat nog zo’n 3000 meter dieper! Na het zien van een informatieve film en het hebben mogen vasthouden van een (neppe?) goudbaar van zo’n 12 kg was het snel naar huis, spullen pakken, en naar het vliegveld! Na een kleine rekenfout stond ik een uur voor het boarden al bij de gate. Ineens werd er een metalen tafel neergezet, de rubberen handschoenen aangetrokken, en iedereen in een rij gezet. Gelukkig was dit bedoeld voor de vlucht naar New York, en niet voor die van mij. En dan kom je aan in NL, en is het toch zeker zo warm als in Afrika! Lekker hoor.