Komodo-trip

De reisagent vertelde me dat ik naar het nieuwste cafe van Berlusconi moest gaan; het Bunga Bunga Cafe! Daar vandaan met de bus naar de oostkust van Lombok gereden, alwaar een bootje op ons lag te wachten.
Zo! Was dat een flinke deceptie!! Iedereen had zoiets van; 'Nee, dat kan 'm niet zijn!'. De slaapruimte gwas boven; 21 ultra dunne matrasjes, van 1,8m lang, strak tegen elkaar gelegd. Om de middelste matrassen te bereiken moest er over andere matrassen gekluund worden. David had het er al over dat het op een vluchtelingenkamp lijkt. Nou, als je het mij vraagt dan hebben ze in een beetje vluchtelingenkamp in Afrika nog meer ruimte dan wij! Goed, een Italiaan aan mijn ene kant, een Engelse jongedame met haar voeten aan mijn hoofdeinde, een lieftallige Amerikaanse aan mijn andere kant, en vanwege de te kleine matras mocht ik voetjevrijen met een Tsjechische...

Inmiddels was het al het einde van de middag voordat we gingen varen; flinke golven! Op een rustig stukje ging het anker er uit, hebben we gegeten, en om 02:00 gingen we weer varen. Donder wat een kabaal komt er van die motor af! Alsof je naast een helikopter probeert te maffen. Verder vibreerde dat ding als een gek, dus slapen was een vrij kansloze onderneming geworden.

Op dag twee zijn we een waterval gaan bekijken / beklimmen, beetje gezwommen & gesnorkeld en een vrij lelijk (naar verhouding dan; alles is zó mooi hier dat ie wat tegen viel) zoutwatermeer bekeken. 's Avonds / 's nachts jetsers van golven! Ik had toch graag iets meer van mijn vaders zeebenen-genen mee willen krijgen... Aangezien we ditmaal de hele nacht hebben gevaren en de boot flink heen & weer ging kwam er ook deze keer bijzonder weinig terecht van slapen. Die Italiaan had zich gelukkig goed vastgeklemd, die Amerikaanse rolde wat meer heen en weer...

Het personeel op de boot sprak nogal slecht engels. Een gesprek ging als volgt;
'Hey, gaat ie goed?'
'Yeah!'
'Gaan we vandaag nog wat doen, beetje snorkelen ofzo?'
'Yeah.'
'Leuk man! Wanneer gaan we dat doen? Zometeen, of over een uurtje, twee uur?'
'Uh, yeah.'
'Nou, het was gezellig je gesproken te hebben, bedankt voor de info!'
'Yeah!'
Als we ergens aan kwamen, dan werd er bijna nooit iets gezegd, dan moesten we maar een beetje gokken wat daar te doen was. Ook hoe lang we ergens konden blijven; het was een groot raadsel voor ons! Gelukkig heb ik die gast (met gebruik makend van handen en voeten) duidelijk kunnen maken dat ik geen beestjes eet!

Op dag nr. 3 eerst geconstateerd dat de 'pink beach' niet voor niets zo heet (alhoewel het nou ook weer niet écht knalroze was, meer een gloed), daarna naar Komodo voor de komodo's! Vrij snel liep er al eentje wat voor ons, maar die had weinig trek in een foto-sessie. Nog een uurtje of twee rondgelopen; niets! Gelukkig voeren ze die beesten bij wat huizen, dus daar liggen er altijd wel een paar te wachten. Grappige beesten! Ze bewegen amper, kijken rustig om zich heen.
Na een klein stukje gevaren te hebben meerden we ergens aan om de flying foxes bij zonsondergang te bewonderen. Ook mooi! Verder bleek het de party-night te zijn; bowlen met een volle fles water naar bijna lege flessen, limbo dansen en andere foute spelletjes!

Op de boot en al snorkelend het nodige gespot; dolfijnen die wat lafjes sprongen, een zwaardvis die een jetser van een sprong maakte, schildpadje, pijlstaartrog, en veel klein grut. Blijft mooi om te zien!

Voor een goede nachtrust werkt een paar bier en een pilletje heel goed! Heb geslapen als een roos!! Op naar Rinca waar ze ook wat komodo's hebben. Hier hebben we er best wat in het wild / park gespot! De andere groep zag ook nog twee vechtende beesten, ik heb dat helaas gemist...
Ook die dag stond er weer wat zwemmen en snorkelen op het programma, en dat op een wel heel mooi eiland; klein, flinke heuvel, wit strand en strrrrrrrrrrak blauw water!

En toen waren we op Flores / in Labuanbajo. Daarover later meer!


Internet is niet al te snel hier, dus de foto's laten misschien even op zich wachten.