Flores: Lubuanbajo & Bajawa, Bali: Kuta

Het was mogelijk om nog een nacht (gratis) op de boot te pitten, maar ik wilde een douche!!! Dus, met Liana (de amerikaanse van de boottrip) in de stad een hotel gescoord. Zo, dat was lekker! Na vier dagen van een flinke paplaag aan ingedikt zweet, opgedroogd zeewater en zonnebrand er afgewassen te hebben voelde ik me weer als herboren! Ook eindelijk weer een fatsoenlijk bed. Er waren echter heel veel muggen! Denk dat we er een stuk of 20 naar het hiernamaals hebben geholpen...

Ondanks vaste grond onder de voeten bleef het nog even na-schommelen in mijn hoofd! Het idee was om dat met alcohol te compenseren op de full moon party! Leuk joh; feestje bij zwembad, touwtje springen met brandend touw, nog wat andere vuur-dingen en dat alles bij het strand met harde muziek.

Bier bestellen ging wel wat vaag; loop ik naar de bar, komt er een vrouwtje naar me toe die vraagt wat ik wil; bier! Dus ik geef haar geld, loopt ze weg, duurt eeuwig voordat ze terug komt met wisselgeld, en geeft vervolgens de bestelling door aan de barman, die al die tijd voor mij stond, niets te doen. Dat proces kan best geoptimaliseerd worden als je het mij vraagt!

We hebben het niet al te laat gemaakt, want Liana moest om 08:30 naar het vliegveld, en ik om hetzelfde tijdstip met de bus richting Bajawa.

De LP gaf al aan dat het een pittig reisje zou worden; de afstand is niet groot, maar er is veel hoogteverschil, dus ook veel bochten, en de weg zou heel slecht zijn. Gelukkig waren ze hard op weg met een nieuwe weg; een waanzinnig mooie plak asfalt! Nog niet overal, dus dat werd soms wederom een evenaring van het boot-gevoel... 
Het duurde vijf uur voordat we in Ruteng waren; een afzichtelijk gat waarvan ik blij ben dat ik daar niet ben gaan overnachten. Dat was namelijk wel eerst de bedoeling! We moesten overstappen naar een jeep die al klaar stond. Helaas gaan die dingen pas rijden als ze vol zitten. Na een uurtje had de chauffeur het over 'one person', en aangezien we gingen rijden dacht ik dat we nog maar één persoon nodig hadden om de reis voor hem financieel aantrekkelijk te maken. Na die persoon op te hebben gepikt kon de reis beginnen! Fout... We reden weer terug naar het beginpunt! Wat later werd datzelfde herhaald, maar kort daarna zaten we wél vol genoeg! Rijden!!!

Tja, ook dat kon natuurlijk niet meteen soepel verlopen; we reden naar het huis van de chauffeur, die eerst uitgebreid afscheid nam van de vrouw & kids. Na twee uur wachten en rondjes rijden gingen we dan toch écht! Vrij snel daarna kwam de chauffeur nog wat vriendjes van hem tegen. Maar het is goed hoor; tijd zat om even met je vrienden te kletsen, wij wachten wel!


Niet veel later werd het donker, en vanwege de donker getinte ramen zag ik helemaal niets meer! Foute muziek op standje maximaal, een weg die alle kanten op slingerde, de chauffeur die daar doorheen scheurde terwijl ie een peuk in zijn linkerhand had en heftig met zijn rechterhand met het thuisfront aan het smssen was. Aangezien we de hoogte in gingen werd het ook nog eens fris. En toen had ik het gehad; ik wil terug naar Bali!!!! De volgende dag meteen vervoer terug naar Labuanbajo geregeld, en gebeld met de vliegmaatschappij om de datum van mijn ticket te wijzigen.

Eerst moesten er echter nog wat traditionele dorpjes bezocht worden! In de bus was ik twee Duitsers tegen gekomen, met hen een auto met chauffeur gehuurd, en die bracht ons naar Wogo. In Wogo staan huizen die voornamelijk van bamboo zijn gemaakt. Een vrouwtje vroeg ons om in haar traditionele woning te komen kijken. De technologie heeft hier echter ook toegeslagen; buiten staat een jetser van een schotel, de elektrakabels vliegen door het dorp, en mevrouw had een mooie tv aan staan! Desondanks interessant om te zien. Aan de kaken en schedels van buffels bij de deur kan je zien hoe rijk die familie is. En ondanks rituele slachtingen zijn ze wel katholiek?...
En toen naar Bena; een wat groter en mooier gelegen dorp met een vulkaan op de achtergrond. Het lag op een helling; handig voor de foto's! Ze hadden ook een mooi uitzichtpunt gemaakt met echt waanzinnige uitzichten.

Op reis is het doel om drie maaltijden per dag te nuttigen, en omdat ik vaak met mensen opreis, rijst vaak de vraag waarom ik vegetariër ben. Juist op het moment dat ik dacht dat er veel meer vlees-minderaars zijn, kwam ik een über-carnivoor tegen. Mevrouw vond dat haar lichaam aangaf dat ze veel vlees nodig had, terwijl ze net wat moest hoesten vanwege de sigaret die ze op stak... 
Wat een kansloze stelling zeg! Als haar theorie zou kloppen, dan zou chocolade ook héél gezond zijn! Daar smacht mijn lichaam namelijk momenteel naar...

De volgende ochtend weer terug naar Labuanbajo. Mooi man; al die bamboobossen, soms prachtige rijstvelden, en kerken! De Nederlanders kwamen hier destijds alleen voor de handel, de Portugezen wilden echter het Christendom promoten. En dat is gelukt! Kerkje her en der, en vaak een graf met een Christelijk iets in de voortuin. Wel bijzonder om het graf van je familie zo dichtbij te hebben, maar ik vroeg me wel af hoe dan de verkoopadvertentie er uit ziet:

'Vrijstaande woning aan drukke weg, met graf van opa & oma in de voortuin.' 
Tja...

De auto-/busreis ging terug echt veel soepeler. Toen de chauffeur in Ruteng zei dat we één minuut moesten wachten, bleek dat ook daadwerkelijk het geval te zijn! Een dag later bleek het goed te zijn gegaan met de datumwijziging van mijn vlucht, dus met een Fokker 50 naar Bali!!! Dan zou je denken; dat is oude meuk, maar in die oude meuk zit ik heel wat ruimer dan in menig ander modern toestel.

In Denpasar / Bali meteen een prepaid taxi gescoord. Aangezien er iets achter mij iemand backpacker-achtig oogde, gevraagd of hij ook naar Sodom (iets ten zuiden van Gomorra) wilde, en dat was het geval; scheelde weer een grote Bintang (lokaal (misschien toch niet helemaal lokaal, aangezien het voor 40% in handen is van Heineken en als ik het goed begrijp zelfs destijds door Heineken is gemaakt) bier) aan kosten! 
Die gozer bleek een toffe Duitser te zijn die op wereldreis is, en het dus goedkoop moet doen. Kortom; we pitten op één kamer in een hotel die er prachtig uit ziet, airco (wel op een laf standje, anders is het écht niet prettig), een warme (!!!) douche en een jetser van een zwembad. Dat alles voor een best schappelijk bedrag! Het voordeel was, naast het gezelschap, dat ik op de laatste dag nog even kan douchen voordat ik naar het vliegveld ging. Ik moest namelijk om 16:00 weg, ruim na de uitchecktijd!

Zoals eerder gezegd was de bestemming Sodom, bij sommigen ook wel bekend als Kuta. Waarom die extremistische moslims destijds deze wijk hadden uitgekozen voor hun bommen werd mij vrij snel duidelijk! De eerste avond zijn we meteen uitgegaan; hash, cocaïne, alcohol, vrouwelijk schoon (al dan niet lokaal, voornamelijk schaars gekleed); het is er allemaal! En dat in een land waar pornografie verboden is, zelfs suggestieve bewegingen bestraft kunnen worden. Daar trekken ze zich hier niets van aan! Uiteindelijk in een grote tent terecht gekomen; op iedere verdieping weer andere muziek. Dan werd er door wat schaars geklede dames gedanst op de bar, ergens anders werd er een show met vuur gegeven, op het dakterras was een flink scherm met film.

Op straat werd vanalles aangeboden. Dat ze me wiet aanbieden, ok. Maar zie ik er nou echt uit als iemand met een erectieprobleem? Ze vroegen continu of ik viagra wilde kopen! Heb ze rustig verteld dat alles naar behoren functioneert...

Mijn een-na-laatste dag bestond eerst uit een strandbezoek; ze hebben hier jetsers van golven! Leuk voor de surfers, minder voor het zwemmen. 's Middags moest het zwembad getest worden, en die is geslaagd. 's Avonds maar weer wat gaan drinken; kwamen we wat gasten van de komodo-trip tegen! Ze hadden inmiddels wat meer ervaring met stappen hier; eerst werden er in de ene tent gratis cocktails geschonken, toen dat voorbij was werd er bij de overburen drie gratis cocktails genuttigd, en daarna weer terug voor de volgende ronde. Toen de gratis ronden overal voorbij waren hadden we 'm al aardig zitten en zijn we nog wat andere tenten bezocht en verrot naar bed. Gelukkig bestond de laatste dag uit het uitrusten terwijl ik mijn huid aan het afbakken was in de brandende zon.

Dames, ik heb helemaal niets tegen emancipatie, integendeel zelfs. De vrouw mag ook best eens de rekening in het restaurant betalen, de deur voor de man open houden, de wc-bril omhoog doen. Er is ook helemaal niets mis met het uitoefenen van een vrouwelijk beroep door een man. Maar, bij Malaysie Airlines gaan ze écht te ver! Er waren alleen maar stewards op de vlucht naar Amsterdam! Waar moet het met deze wereld naar toe, als één van de zekerheden in dit leven, bediend worden door vrouwelijk schoon in het vliegtuig, weg valt?!? En dan zeker bij Malaysia Airlines; ze hebben altijd van die prachtige vrouwen in vrolijk gekleurde pakjes, en dat werd ineens vervangen door mannen in grijs pak. Jammer.

Nou jongens, het was een leuk reisje!